Ankeren in het Zwart

Ankeren in het Zwart

Het prachtige fenomeen deed zich voor dat uitgerekend op de datum 11 september 2012 de omkering van het zwarte netwerk een feit werd.
Al een aantal dagen was het onrustig om me heen.
Ik voelde veel energetische aanvallen vanuit de duisternis komen. Zelfs in mijn slaap, waakslaap lieten ze me niet met rust.
Men probeerde binnen te dringen, het oude schelden begon weer. Allerlei verwensingen en zwarte vervloekingen vlogen me om de oren. Kortom, ik voelde haarfijn aan dat er een belangrijke ontwikkeling plaats zou vinden en ik vertrouwde er maar op dat mijn overziel me op een dag de waarheid zou tonen.
Ik heb er een paar dagen halswerk aan gehad om al die aanvallen te pareren. Maar aangezien ik inmiddels door de wol geverfd ben hierin lukte dat aardig goed.
Behalve wat extra vermoeidheid ( te weinig slaap), hoofdpijn en algehele malaise ging ik er redelijk door heen. 
En toen begon ik zwarte ufo's te zien..waar ik niet blij van werd. Want uit mijn celgeheugen begonnen er a la minute beelden te komen die op algehele ondergang van de gehele planeet gericht waren. Golven van paniek uit ditzelfde celgeheugen begonnen binnen te dringen, ik realiseerde me dat ik echo's hoorde. Atlantisecho's….. en even stond mijn hart stil.
Maar toen ik echt durfde te gaan kijken zag ik dat de schepen heel mooi waren. Ze straalden juist vriendelijkheid en hoop uit.
Ik werd uitgenodigd om mee te vliegen..wat wel vaker gebeurt met andere ruimteschepen, maar nog niet bewust met de zwarte schepen.
Hoe dat overzetten plaats vind, weet ik niet, maar in een flits van een seconde zit ik dan met mijn hoger bewustzijn in zo'n schip. En als ik dan daar zit is het meteen de gewoonste zaak van de wereld.
Ik werd gegrepen door het enthousiasme van " the crew"…..iedereen was blij en opgewonden.
Ik keek vanuit de kosmos naar de aarde.
Vanaf enorme hoogte, voorbij de stratosferen.
En toen zag ik het gebeuren
In het hart van moeder aarde begon een zwart kristal op te gloeien.
Het brak open in een vloed van regenboogkleuren.
De energie brak door het kristal heen als water vanuit een bron. Als lava vanuit een vulkaan.
Het vloeide meteen alle kanten op. Ik zag het licht door alle kanalen en gangen stromen waar we de laatste twee eeuwen zo hard in hebben gewerkt.
Het zwarte kristal in het hart van de aarde keerde zijn kern om en brak open.
Ik zag zwarte kristallen in het bewustzijn van moeder aarde wakker worden.
Energetische en fysieke.
Ik zag dat zij met hun bewustzijn deze krachten in zich opnamen en ook zij poolden zich om.
Om de aarde heen braken er portalen open. Zwarte portalen. En rondom deze portalen die op kruispunten staan zag ik schitterende steden tevoorschijn komen. Zwarte steden. Maar zo mooi en zuiver van aard.
Ik hoorde het volk van de zwarte straal zingen.
Ik hoorde hen liederen van broederschap en verbinding door de netwerken sturen.
Tot in de diepste kern van al het leven op aarde.
De tranen stroomden me over de wangen.
Ik voelde zo een dankbaarheid dat juist " het zwart " me getuige liet zijn van deze prachtige wedergeboorte.
Ik voelde een straal van helend licht door me heen stromen.
Zij lieten me zien dat de aarde door de kritieke fase heen is gegaan en het heeft gehaald.
Niet dat vanaf nu alle ellende op aarde zal ophouden te bestaan, dat is te vroeg.
Maar het zwarte netwerk kan niet langer meewerken aan de verankering van pijn en ellende.
De energie zal vervliegen tussen de matrixen in en geen houvast vinden.
En zo zal op lange termijn het geweten, bewustzijn van de planeet zelf eindelijk echt kunnen veranderen.
De mensheid krijgt weer kansen. Nu komt het op ons aan. Wij moeten er voor zorgen – wereldwijd – dat het kwaad geen houvast meer vindt in ons hart.
De Lucifercode is van binnenuit ontwricht.
Op aarde zelf zal dat nog veel commotie geven. We zijn er nog niet.
In de volgende fase gaan we het licht ankeren, via de omgekeerde zwarte straal in ons eigen bewustzijn.
Laten zien waar we voor staan.
Duidelijke keuzes maken.
Onze zwarte gedachtes ompolen en er meesterschap over verkrijgen.
Want we moeten door.
Het is niet af.
En toch voelt het nu al als feest.
Laat je niet misleiden door wat je om je heen ziet.
In zieletijd staat deze planeet al veel verder dan onze aardse ogen kunnen zien.
En wat is tijd…..

Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.

Print Friendly, PDF & Email