Stel je het Eenheidsveld van de planeet voor als een immens groot postkantoor.
In dit veld posten alle levende wezens op aarde hun gedachtepost, hun gevoelspost.
Meer flitsjes dan in het getal van Graham (Het getal van Graham, genoemd naar de wiskundige Ronald Graham, is een onvoorstelbaar groot natuurlijk getal. Het wordt algemeen erkend als het grootste getal dat ooit in een serieus wiskundig bewijs is gebruikt, en is als zodanig opgenomen in het Guinness Book of Records) per seconde bereiken het postkantoor en die post moet worden uit gesorteerd.
Op zich is dat geen probleem. Er zijn duidelijke vakjes, afdelingen waar bijvoorbeeld Liefdespost binnenkomt, of Dramapost.
Stel je nu eens voor dat er voortdurend post binnenkomt die onder dezelfde noemer valt.
Laten we de Postbus Drama hierin visualiseren.
Als er voortdurend Dramapost naar het postkantoor wordt gestuurd dan raakt die mailbox overvol. Dus moeten er boxen bijgemaakt worden, afdelingen bijgebouwd, meerdere postkantoren in werking treden. Kortom, de Dramapost krijgt niet alleen de meeste ruimte, maar ook de meeste aandacht.
De distributie van Dramapost krijgt voorrang.
En iedereen binnen het postkantoor wordt overspannen vanwege de grote hoeveelheid post die er binnenkomt.
De distributeurs van het postkantoor zijn wijzelf.
Wij zijn verantwoordelijk voor wat we posten, maar ook voor wat we verdelen.
Als wij meedoen aan de verspreiding van Dramapost en het collectieve postkantoor overladen, dan treedt er kortsluiting op in de distributiekanalen.
Met een beetje pech ontploft er een mailbox, met iets meer pech een afdeling of met heel veel pech Het Totale Postkantoor.
En dan vliegt de post door de ruimte, ongenuanceerd en dwarrelt overal neer. Er zijn altijd weer mensen die de post open maken, dit lezen en er hun mening over gaan geven.
Deze meningen versterken de attitude van de Dramapost al weer.
En voordat we het door hebben ontstaat er een kettingbrief van ellenlange epistels die als het ware de hele aardekroniek door flitst. En maar al te vaak hangt er een doemscenario aan vast. Als je deze post niet doorgeeft dan……..
Dit moet stoppen.
De mailbox van de aarde is overvol.
We gaan het anders doen.
Ten eerste doen we niet meer mee aan het posten van Drama kettingbrieven.
Ten tweede denken we goed na voordat we überhaupt post gaan versturen.
Ten derde hoeven we niet perse iets te posten. We moeten niet altijd denken dat onze ego en angststemmetjes zoveel belangrijks te vertellen hebben.
Als het ons lukt om niets te posten, dan is dat al heel wat.
En we kunnen nog iets doen.
We kunnen heel bewust positieve brieven schrijven in ons innerlijk dagboek.
Eerst kunnen we schrijven aan onszelf dat we niet meer mee doen met negatieve post versturen, omdat we veel van onszelf houden en onszelf niet langer willen vervuilen met giftige gedachten. Positieve intentie die gericht zijn aan onszelf, vullen het ons innerlijk postvak op met voedende energie.
En als onze mailbox dan overvol raakt, dan kunnen we er een aantal doorsturen naar het grote postkantoor, lieve, leuke, humoristische, ondersteunende, grappige kaartjes en brieven uit onze gedachte-hartenposten.
En dan wordt het leuk.
Dan leiden we nl. de aandacht van de andere distributeurs af van de Dramapost.
Ze krijgen zin om deze lichtgevende, harmonieus klinkende boodschappen zelf te gaan lezen.
En ieder mens die ophoudt met Dramapost te schrijven en vooral te versturen die helpt mee om het Collectieve postkantoor te ontlasten.
Positieve boodschappen hebben een hoge energetische waarde.
Ze nemen veel plaats in beslag. Als zij zich uitvouwen dan hebben zij ruimte nodig.
Hoe meer positieve post er naar het grote postkantoor gaat, hoe hoger de energetische waarde wordt.
Opgeslagen Dramapost ontwikkelt een zuigende waarde, alles wordt naar binnen gezogen en als voeding nutriënt toegevoegd aan deze waarde, waardoor de zuigende werking versterkt wordt.
Liefdespost ontwikkelt een uitstralende, verzorgende, koesterende waarde, dat alles wat het tegen komt blij wil maken en omhullen. Positieve post neemt het andere onder zijn hoede zonder dit te willen domineren.
Het negatieve lost als het ware op in het positieve en verdwijnt.
Vanuit dit perspectief bezien, roep ik iedereen die dit leest op om positieve “ brieven” te gaan posten. Heel bewust het Collectief bewustzijn op te laden d.m.v. intentie.
Dat kan natuurlijk in groepsverband, maar het kan ook gedaan worden door jou, door ieder van ons op ons eigen, kleine plekje.
Neem jezelf voor om oprechte boodschappen van positiviteit in de brievenbus van de wereld te gooien. Elk gedachte-harteflitsje is er een. Niet denken dat wat jij doet te weinig zou kunnen zijn. Te weinig of te veel bestaat niet in de wereld van het licht.
Tekorten wel, en daarom moeten wij deze ondervoeding gaan aanvullen, omhullen en koesteren met oprechte en zuivere, lichtende, verteerbare liefdespost.
Zodat de boodschappen van Drama hun richting en intensiteit verliezen. In de war raken en niet meer aankomen in de harten van alle levende wezens op aarde.
Ik groet jullie vanuit De Bron die Eenheid heet.
