"Er zit te veel bezorgdheid in de lucht" zeiden ze.
" Te veel getob" Houd daarmee op.
Wanneer je je zorgen maakt over de toekomst, houd daar dan nu mee op en denk aan ons.
Kijk naar ons" riepen ze en barstten uit in blij gelach.
Ze zwaaiden vrolijk met hun uitgespreide rokken.
" Wij zijn blij, wij zijn altijd blij omdat we in liefde leven.
Wij leven in een voortdurende staat van Liefde "schaterden ze
En wanneer jullie bij je volle verstand zijn, zouden jullie dat ook moeten doen.
Het is het ego. Die oude hoop ellende" zeiden ze, met van afkeer opgerokken neuzen.
Het ego is altijd maar aan het tobben.
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Wat is er mis met mij?
Wat is er mis met de wereld?
Ik moet de touwtjes in handen nemen."
Ze gingen helemaal op in hun toneelspel en terwijl ze zo bleven overdrijven,
bogen ze voorover, sloegen elkaar op de rug en schudden van het lachen.
Uit het boek " In verbinding met de Grootmoeders" van Sharon McErlane
