Ben jij dat? Diegene die rustig in de trein haar boek wil lezen en dan die buurvrouw naast zich krijgt die maar praat en praat en praat?
Of ben jij diegene die in de supermarkt de hele levensloop van een andere klant te horen krijgt? Zijn je vrienden zo blij met jou omdat je zo goed kunt luisteren, maar is die eigenschap niet wederzijds?
Als je op dit soort situaties ja zegt, en je vindt dat helemaal prima, dan is dit artikel niet voor jou. Maar wil je het anders, lees dan vooral verder.
Waarom moeten ze juist jou hebben?
Er is een reden dat ze jou moeten hebben. De voelsprieten van dergelijke mensen staan helemaal afgesteld op ‘waar is het ja voor mij?’ En het maakt ze niets uit of dat ja van harte is, als het er maar is.
Ze pikken er feilloos die mensen uit, die het makkelijkst toegang zullen geven, ook als ze niet willen. Kun je geen nee zeggen, dan ben je de klos.
Voelen ze het dan niet aan?
Het mooiste zou natuurlijk zijn als zulke types de signalen die je geeft zouden oppikken en je grenzen zouden respecteren. Helaas, als het zo zou werken, waren ze niet eens begonnen.
Ze zijn zo met zichzelf bezig dat ze helemaal geen interesse hebben in jou als persoon, maar alleen in jou als middel. Dat heeft natuurlijk oorzaken, maar het maakt voor de gevolgen van dit gedrag voor jou helemaal niet uit wat die zijn.
Dergelijke mensen zullen er altijd zijn. Daar verander je niets aan. Waar je wel wat aan kunt veranderen: je eigen aantrekkelijkheid voor dergelijke mensen. En waar je ook het nodige aan kunt veranderen, is aan de hoeveel energie die dergelijke mensen jou kosten.
Zuigt iemand zich aan je vol of loop jij leeg?
Energiezuiger is een suggestief woord. Het geeft de indruk dat iemand parasiteert op andermans energie en zich ermee tegoed doet. Dergelijke mensen heb je. Maar wat ook gebeurt is dat je aan een persoon heel veel energie kunt verliezen, zonder dat die bij de ander terechtkomt. Je loopt gewoon leeg en die energie is weg, als bij een lekke band.
Weg met weglekken
Een situatie kost handenvol energie als die niet is wat je wilt en je er desondanks in blijft. Alles in je zegt nee en jij doet ja. Want, vul maar in, het is niet netjes, onaardig, het hoort niet, wat de reden ook moge zijn, je zit in een innerlijke strijd.
Hoe heftiger die strijd, hoe meer energie het je kost. En veel hooggevoeligen hebben helemaal niet door hoe heftig die strijd eigenlijk is, omdat ze er heel goed in zijn om die strijd zelf weg te stoppen. Ze voelen ergens vaag wel het nee, en het ja maar, maar stoppen beide snel weg om de aandacht weer te geven aan de ongewenste gespreksgenoot.
Doe jij dat zo? Ga er dan eens voor zitten en geef jezelf de ruimte om echt te voelen hoe je dat nou vindt. En waarom je het dan toch toelaat.
Schrijf ze op, je nee’s en je ja-maars. En kijk wat jij nodig hebt om innerlijk op één lijn te komen om uit de strijd te stappen zodat je daar geen energie meer aan verliest.
Voel je dat je het eigenlijk niet wil, maar dat je nog niet sterk genoeg bent om je nee voorrang te geven? Geef jezelf daar dan de ruimte voor, terwijl je aan jezelf werkt om het anders te krijgen. Beter een bewust ja, dan onbewuste strijd. En je zult merken dat je steeds meer het nee toe kunt laten. En dus meer mogelijkheden zult zien om uit dergelijke situaties te komen.
Het grote voordeel: hoe meer je je eigen nee mag hebben, hoe meer dat in je uitstraling komt en hoe onaantrekkelijker je wordt voor de verkeerde mensen.
Teleurgestelde verwachtingen, ergernissen en verantwoordelijkheid
Veel hooggevoeligen gaan zelf zeer zorgvuldig om met de signalen die ze van anderen krijgen. Ze willen voor geen goud overlast bezorgen en doen hun best om de ander echt te zien en echt te begrijpen. En ze verwachten eenzelfde zorgvuldigheid eigenlijk ook van anderen. Om dan met iemand te maken te krijgen die daar totaal geen boodschap aan heeft, is bijna onbegrijpelijk en dat maakt kwaad. De ander gaat over je grenzen.
Die vriendin die nu voor de zoveelste keer aankomt met hetzelfde probleem en maar niet dóet. Die vriend die maar blijft hangen in diezelfde situatie, maar wel komt klagen. Herkenbaar? Dergelijke situaties kunnen je ook handenvol energie kosten. Niet alleen omdat je geen zin meer hebt om alles weer aan te horen. Maar ook omdat je je eraan ergert dat, ondanks al het praten en de goede raad van jouzelf of anderen, er maar niets gebeurt.
Ergernissen zijn eigenlijk onbeantwoorde verwachtingen. Je stopt tijd, energie en moeite in het helpen van iemand en verwacht dat diegene er iets mee doet. En dat gebeurt vervolgens niet, maar diegene komt wel weer met hetzelfde probleem. Gáán we weer….
Niet wachten op de ander, maar zelf het heft in handen nemen
Als die ander nou eens iets zou doen, dan zou jij je niet hoeven ergeren. Maar de vraag is of je dat wel mag denken van jezelf. Laat staan dat je toe mag geven dat je het stadium van ergeren al voorbij bent en gewoon boos bent. Zeker als de ander zo zielig is, bijvoorbeeld, vergroot je hoeveel energie zo’n situatie je kost.
Je hebt jezelf dan gevangen in een onmogelijke situatie. De ander komt pas in beweging als hij er klaar voor is, niet als jij het wil. Wat er nodig is, is om dat te leren accepteren. Dat betekent niet dat je er blij mee hoeft te zijn, of het allemaal maar goed hoeft te vinden. Het betekent erkennen dat dit op dit moment de situatie is, en niet anders. Ongeacht hoe je je daarover voelt.
En vervolgens kun je bepalen hoeveel energie jij aan die persoon wilt besteden. Het is natuurlijk veel makkelijker als die ander nou maar eens zou veranderen, want dan hoef jij als hooggevoelige geen onprettige beslissingen te nemen.
De uitdaging is dan ook om verantwoordelijkheid te nemen voor waar jij staat en ernaar te handelen. Als je dat doet, kost zo’n situatie je geen energie meer. Of je er nou voor kiest om te luisteren of om vriendelijk te zeggen dat je daar geen zin meer in hebt.
En het grote voordeel van de verantwoordelijkheid bij jezelf te houden in dergelijke situaties is, je raadt het al: mensen voelen hoe de wind bij jou waait en zullen dus niet meer komen als ze niet welkom zijn.
Je kunt zelf dus veel doen als je vaak het slachtoffer wordt van mensen die jou claimen. Hoe meer jij je eigen grenzen in kunt nemen, hoe duidelijker je uitstraling zal worden en hoe minder last je zult hebben. Een proces dat het waard is om aan te gaan.
Gerry Damen.
